Zdrada Opowiadania Erotyczne

                ‒ Kim jesteś? ‒ zapytał ostrym tonem.                 ‒ Emma? ‒ W głosie Roberta dało się słyszeć niedowierzanie. ‒ Ty żyjesz!                 ‒ Jak mnie znalazłeś? Czego chcesz? ‒ warknęłam, wciągając przez głowę koszulkę Ryana i zrywając się na równe nogi.                 Chciałam naskoczyć na Roberta, ale Ryan przytrzymał mnie ramieniem i odepchnął do

                Wtedy mnie pocałował. Zakręciło mi się w głowie. Odpowiedziałam na pocałunek, przylegając do niego całym ciałem. Rozchyliłam usta i nasze języki splotły się ze sobą w dzikim tańcu. Dłonie Ryana zsunęły się na moje pośladki i ścisnęły je mocno. Jęknęłam mu prosto w usta.                 Nie przerywając pocałunku, dotarliśmy do sofy. Ryan opadł na

                Ryan teatralnym gestem zaczął bić brawo.                 ‒ Wspaniale, bo umierałem już z głodu!                 Posłałam mu znużone spojrzenie, na co wyszczerzył radośnie zęby. Zaczęłam się krzątać po kuchni, by chwilę później móc usiąść na sofie i zjeść kolejny ciepły posiłek.                 ‒ Nie wiem, co bym bez ciebie zrobił ‒ przyznał pomiędzy kęsami.

                Zignorowałam jego kpiące prychnięcie.Po kilku minutach przeglądania szafek udało mi się taki znaleźć. Przełożyłam do niego fasolkę i postawiłam na małym ogniu. Stanęłam przy kuchni, dzierżąc w ręku drewnianą łyżkę i mieszając nią co chwilę w garnku. Starałam się nie patrzeć na Ryana, choć przez cały czas czułam na sobie jego wzrok.                 W

                Poczułam pod powiekami piekące łzy. Usłyszałam kroki i czym prędzej wytarłam rękawem oczy, prostując sztywno plecy.                 ‒ Boli cię coś? ‒ zapytał nieznajomy, stając w bezpiecznej odległości ode mnie.                 ‒ Nie ‒ powiedziałam cicho. ‒ Jak długo to potrwa?                 ‒ Nie mam pojęcia. Pewnie jakieś dwa, trzy dni.                 ‒ Ile?

Usłyszałam, jak śnieg skrzypi pod butami, ale to nie były moje buty. Ja nie szłam, ktoś mnie niósł. Próbowałam otworzyć oczy, ale głowa pulsowała bólem i nie dałam rady. Dyndałam w czyiś ramionach niczym szmaciana lalka. Stęknęłam cichutko. ‒ Coś ty narobiła, kobieto ‒ mruczał nieznany mi dotąd głos. Próbowałam coś powiedzieć, ale z moich

                ‒ To był świetny dzień! ‒ zawołał Peter, wchodząc jako pierwszy do hotelu.                 Całą grupą dołączyliśmy do niego. Z naszych twarzy nie schodził uśmiech. Wybraliśmy się na ten weekend do Vancouver, aby pojeździć na nartach. Nie trzeba było mnie długo namawiać, kiedy się o tym dowiedziałam, wręcz przeciwnie, byłam zachwycona tym pomysłem!