Rozległo się długie, jęczące westchnienie ulgi, kiedy jej ciało rozluźniło się wokół mnie, jej łokcie poddały się, gdy ostrożnie położyła się na biurku; Musiałbym podnieść ręce pod nią, aby utrzymać ją na miejscu, ściskając gładką skórę jej bioder, czując, jak jej miednica się kołysze, a potem oboje ignorowaliśmy logistykę i skupialiśmy się na tym, jak mój język i usta zadowalały ją.
Od samego początku byłaby odważną i seksowną kochanką, wokalną, wrażliwą jak Ferrari. Czułem, że będzie się dużo ruszać, a te płynne, młode mięśnie popychały jej pochwę płynnym, natarczywym rytmem na moją twarz; bez wątpienia byłaby kobietą, która dokładnie wiedziałaby, czego ode mnie chce, i która nie wstydziłaby się tego żądać. Ze swojej strony, wiedziałem, że będę podniecony, jak nigdy dotąd, tabu nauczyciela-ucznia doprowadzającego mnie do szaleństwa, niezrównana doskonałość ciała Marleny sięgającego głęboko do jaszczurczych zakamarków mojego zwierzęcego mózgu, mojego penisa twardszego niż czułem to kiedykolwiek.
Więc dałbym jej z siebie wszystko, uważając, aby nie ignorować żadnej części tej cudownej małej cipki. Zaczynałbym powoli i rozważnie, migocząc na różnych jej częściach, dowiadując się, co przyprawia ją o dreszcze, kiedy odwiedzałbym każdy centymetr jej krocza, od dupki do wydepilowanych woskiem włosów łonowych, według nieprzewidywalnego harmonogramu, który sprawiał, że bez tchu zastanawiała się, gdzie ja się następnie skieruje. A potem, w końcu, kiedy już zadrżała i przeklinała mnie, kiedy jej uda otarły się o mnie, a jej ręce chwyciły mnie za włosy, kiedy jej soki zaczęły płynąć jak wodospad Niagara, poszedłbym po finał.
Czułem, że już wiedziałem, gdzie wyskoczy jej łechtaczka, jak długo to potrwa: zacisnąłbym mocno język, zacisnąłbym usta na jej otworze i pozwoliłbym jej to mieć. Krzyczała, napinając się, a ja byłbym nieubłagany, mój język poruszał się po jej cipce jak mały penis, moje górne zęby delikatnie drapały łechtaczkę, która, byłem pewien, wystawałaby jak mały pocisk. Wiedziałem, że będzie fajną kobietą do jedzenia poza domem, a jej ciężki zapach będzie wszędzie; Wyobrażałem sobie, że będzie obfitym przeciekiem. Przez tydzień wyczuwałbym jej ślady w drogach nosowych.
To będzie trwało… cóż, pięć minut? Dziesięć? Tak długo, jak chciałbym, podczas gdy jej niecierpliwe młode ciało prychało i wiło się. Przebierała się przez to wszystko, pikantnie i jednocześnie słodko, jej zapomniane stringi rozciągały się wzdłuż mojej twarzy, gdy zagłębiałbym się głębiej.
Pod koniec byłbym już na nogach, pochyliłbym się nad nią, żeby uzyskać lepszą dźwignię, z jej jędrnym tyłkiem wypełniającym moje dłonie, jej ciałem zwiniętym w falującą masę, a ja lizałbym ją dziko. Oboje jęczelibyśmy, jej mięśnie brzucha napinałyby się na moim czole i łatwo byłoby rozpiąć spodnie, a jej ciało byłoby już idealnie przygotowane na gorący, gniewny moment, kiedy mój sztywny kutas wyleciałby i drżał, twardy jak marmur i spocony, bardziej niż gotowy, żebym po prostu wyprostował się i wbił go w nią. Wrzeszczałaby, ale nie z bólu; nie, byłaby tak mokra, że przypominałoby wsunięcie mojego kutasa do miski z ciepłym masłem, cała śliska i niechlujna i –
Sylwia Trzcińska patrzyła na mnie pytająco od drzwi.
To, co zobaczyła, to ja, bezmyślnie wpatrując się w cukierka z największą erekcją, jaką kiedykolwiek ukryłem niedoskonale pod biurkiem. – Nic ci nie jest? – Był tam niepokój, ale głównie ukryty śmiech; Miałem niepokojące przekonanie, że dokładnie wiedziała, o czym myślałem. – Wyglądasz na zarumienionego.
– Och. Nie, wszystko w porządku – Sylwia miała dziś na sobie sukienkę, obcisłą i nakrapianą sercami; mój napastnik nie uzyskałby żadnej pomocy od jej widoku, gdy próbowałem go osłabić. – Po prostu marzyłem, to wszystko.
– Huh. Widziałem małą Marlenkę biegnącą korytarzem; co w końcu ci dała?
Fantazja na całe życie. – Tylko tę kartę – wychrypiałem, a niewinne sformułowanie na karcie było darem niebios, gdy Sylwia podeszła, żeby ją przeczytać. Mój Boże; ona też miała na sobie kabaretki; czy cały świat chciał, żebym poplamił spodnie dziś rano? Przełknąłem. – Prawdę mówiąc, całkiem nieszkodliwe – moja spocona dłoń zatrzęsła się wokół cukierkowego serca.
Sylwia zmarszczyła brwi, jej ładne usta były lekko otwarte. – Niewiele – zgodziła się. – W takim razie żadnych zdjęć cipki? – Roześmiała się i odłożyła kartę. – Trzymaj się, Dawid. Idę po kawę, zanim zadzwoni dzwonek. Chcesz też?
– Nie, dziękuję – Sylwia parzyła zbyt mocną kawę, a ja już miałem dość mdłości. – Złapię cię później?
– Jeśli będziesz mieć szczęście – uśmiechnęła się szeroko, co było jej częstą odpowiedzią; odrzuciła głowę do tyłu, odchodząc, prawie przyłapując mnie na wpatrywaniu się w jej atletyczny tyłek przez sukienkę, falując i kołysząc się, gdy odchodziła…
Kurwa. Rozpaczliwie potrzebowałem kobiety.
